ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΜΕΤΩΠΑ

Για άλλη μια φορά, μια αιφνιδιαστική εκλογική αναμέτρηση, όπου η πολιτική εμφανίζεται περισσότερο ως κόλπο επαγγελματιών και λιγότερο ως αξιακό, οργανικό στοιχείο της δράσης και των επιλογών των ενεργών πολιτών. Όπου δημοσκόποι και τηλεπαρουσιαστές «μετρούν» και ξαναμετρούν τις επιλογές μας, καθοδηγώντας τες. Όπου μεγαλόστομες, γενικόλογες ρητορείες εμφανίζονται ως κυρίαρχος Λόγος. Εν μέσω αυτών, υπάρχουν θέματα που επιμελώς δεν θίγονται, ενώ διαπερνούν, υπόρρητα και κάθετα, σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα.
Ένα από αυτά, βασικό συστατικό της κυρίαρχης ιδιοσυστασίας μας, είναι ο διάχυτος εθνικιστικός, ελληνοχριστιανικός λαϊκιστικός Λόγος, που διατρέχει όλο το φάσμα των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων -τμημάτων της Αριστεράς μη εξαιρουμένων- και ο οποίος, ως υποδόρια ηγεμονεύουσα δύναμη, καλύπτει, με συγκολλητική ουσία την άχρονη και σε μεγάλο βαθμό άλογη ιδεοληψία του, και την μεγαλόστομη ρητορεία του, τις πρόδηλες πολιτικές και λογικές αντιφάσεις που δημιουργεί. Και, το χειρότερο, νομιμοποιεί με την απλουστευτική και δημοφιλή επιχειρηματολογία του τα γιγαντιαία οικονομικά συμφέροντα που διαχειρίζονται τα λεγόμενα «εθνικά όνειρα», είτε πρόκειται για τον αθλητισμό και την τέχνη, είτε για αυτή καθεαυτή την ιστορική αφήγηση, μέσα από ένα πακτωλό εκδόσεων, ιδρυμάτων και λοιπών αυτοεπιβεβαιωτικών τελετουργιών.
Το σχιζοφρενικό παράδοξο που επιχειρούμε να ανιχνεύσουμε είναι ότι, ως κοινωνία, αρνιόμαστε να αναμετρηθούμε νηφάλια με τα ιστορικά δεδομένα συγκρότησης της εθνικής μας ταυτότητας, π.χ. ονομάζοντας τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής ως «εθνικά θέματα» ή συγχέοντας, κατά το δοκούν, την Ιστορία με τη Μυθολογία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου ανθούν τόσες και τόσες αντιδιαφωτιστικές ιδεοληψίες, η παραμικρή επιστημονική κριτική ή αμφισβήτηση του αδιάλειπτου της ιστορικής μας συνέχειας -ακόμη και πριν την κάθοδο των ελληνικών φύλων στην περιοχή...- αλλά και ζητήματα ευρύτερα, όπως οι αστικές ελευθερίες, τα τυπικά διακηρυγμένα δικαιώματα, οι κομματικές και συνδικαλιστικές λειτουργίες, οι θεσμοί, οι πολιτικές θέσεις, τα αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών, προσλαμβάνονται ως υπό αίρεση διασπαστικά στοιχεία της συνοχής και της ενότητας του έθνους.
Απέναντι σ' αυτά όλα, ο χώρος της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς, παρά τις αποπνικτικές εσωτερικές διεργασίες του, παραμένει, σταθερά, ο μόνος πολιτικός χώρος που διατηρεί ανοικτό το μέτωπο της κριτικής σκέψης και της υπεράσπισής της. Καθαρό το μέτωπο ενάντια στο ΛΑΟΣ, κύριο φορέα πολιτικάντικης εκμετάλλευσης αυτού του διάχυτου, εθνικιστικού, ελληνοχριστιανικού λαϊκισμού. Είμαστε ο μόνος χώρος που επιμένει να θέτει τα δικαιώματα -όλα τα δικαιώματα χωρίς εξαιρέσεις και ιεραρχήσεις- πάνω από μικροκομματικά ή άλλα συμφέροντα. Ο μόνος χώρος που αναδείχθηκε, μέσα κι έξω από τη Βουλή, σταθερός και αταλάντευτος υπερασπιστής τους, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο, για όλες και όλους που κατοικούν σ' αυτή τη χώρα.
Και μόνο ίσως γι' αυτό, σε μια εποχή κρίσης θεσμών και αξιών, όπου η Δημοκρατία συρρικνώνεται, όπου τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα κύπτουν μπροστά στο πρόταγμα της Ασφάλειας, η πολιτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η ηγεσία του σε όσους και όσες στηρίζουν την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, είναι αναγκαία, ως ανάσα και αντέρεισμα, στον καθημερινό αγώνα για την μη παραπέρα συρρίκνωση των ελευθεριών μας. Για την ουσιαστική, ποιοτική διεύρυνση του δημόσιου χώρου.
Αναγνώσεις