Editorial

«Σεβόμεθα το αναφαίρετο δικαίωμα της απεργίας. Ποιος όμως θα πληρώσει τις ζημιές και τις ταλαιπωρίες;»Λένε οι «κανονικοί» πολίτες. Οι βολεμένοι και οι σπιτούχοι.Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι κάθε απεργία εμπεριέχει σαν βασικό και νόμιμο χαρακτηριστικό της τη ζημιά. Από μια απεργία πλήττονται όχι μόνο οι εργοδότες αλλά εμμέσως και οι καταναλωτές του προϊόντος που σταματά προσωρινά να παράγεται και να διατίθεται ή της υπηρεσίας που παύει να παρέχεται.Και εδώ μπαίνουν στο σκηνικό οι αγανακτισμένοι πολίτες. Οι αγανακτισμένοι πολίτες είναι τόσο παλιό φαινόμενο όσο και οι απεργοσπάστες. Και οι αντιδράσεις τους είναι πάντα προς λάθος αποδέκτη. Και ενώ ο υπεύθυνος για την ταλαιπωρία τους είναι ο εργοδότης, αυτοί στρέφονται προς τους υπαλλήλους, ιδιωτικούς και δημόσιους, που αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες μισθωτής εργασίας. Και που αν νικήσουν θα καλυτερεύσουν τα πράγματα για όλους. Αν χάσουν οι συνέπειες θα είναι αρνητικές για όλους τους μισθωτούς. Και τους αγανακτισμένους πολίτες. Που δυστυχώς για αυτούς είναι ήδη συμβιβασμένοι.